شناسایی رفتار رانندگی مصرف کنندگان مواد محرک آمفتامین در فرآیند تعقیب خودرو به کمک روش فازی- عصبی تطبیقی

در سال­های اخیر مصرف مواد محرک نسبت به مصرف الکل و مواد مخدر بسیار رواج پیدا کرده است، اما هنوز تحقیقات گسترده‍ای در زمینه تاثیر سوء مصرف مواد محرک بر رانندگی انجام نشده است. در این مقاله به ارائه روشی برای شناسایی رفتار رانندگانی که از مواد محرک آمفتامین استفاده نموده­اند؛ پرداخته شده است. در این روش رانندگان در شبیه­ساز رانندگی قرار گرفته و آزمایش­های عملی برای بررسی رفتار رانندگی آنها طراحی و اجراء گردیده است. در آزمایش­های عملی 16 راننده­ی سالم حرفه­ای اتوبوس و 6 راننده­ی معتاد به آمفتامین­ در شبیه­ساز رانندگی اتوبوس اسکانیا نصیر مورد آزمون قرار گرفتند. سناریوی انتخابی برای رانندگی بر روی شبیه‍ساز، سناریوی تعقیب خودرو است. جهت تحلیل رفتار رانندگان سالم و معتاد به آمفتامین، متغیرهای تاخیر لحظه­ای هر راننده، برخی از شاخص­های ایمنی شامل زمان تا برخورد، فاصله زمانی بین دو خودرو و چگالی غیرایمن و هم‍چنین فاصله­ی طولی بین خودروی پیشرو و پیرو با استفاده از متغیرهای گرفته شده از شبیه­ساز رانندگی استخراج شده­اند. سپس یک سیستم فازی-عصبی تطبیقی برای جداسازی اطلاعات افراد سالم و معتاد به آمفتامین طراحی شده است. در نهایت رفتار رانندگی با استفاده از مدل GHR توسط داده­های بدست آمده از شبیه‍ساز بررسی گردید تا عملکرد مدل با سیستم طراحی شده مقایسه شود. نتایج عملکرد سیستم فازی- عصبی تطبیقی نشان می­دهد که سیستم طراحی شده عملکرد بسیار بهتری نسبت به مدل GHR دارد و به خوبی می‍تواند اطلاعات افراد معتاد به آمفتامین را از افراد سالم جدا کند و آنها را با صحت 97 درصد شناسایی نماید.